Yomg`ir va ko`z yosh 2

holsiz yerga quladi.
- Oyi....
Oyijon! -tilidan yangragan ohirgi gaplar shu bo'ldi.
Atrofdagi qizlar chinqirib yuborgach Anvar o'ziga keldi va qochi.
Xato qilganini, qanday jinoyat qilgani tushundi.
Ammo endi kech, u odam o'ldirib qo'ydi.
Tasodifmi, bu ertalab bir o'limdan qolgan qiz yotgan kasalhonaga.
O'sha qizni shu ahvolga tushishida asil sababchi bo'lgan bolani ham olib kelishgan edi.
Ammo kech, o'sha yerda joni uzulgan edi.... Bularni hammasiga asil sababchi kim.
Balkim G'iyos Muxlisani chindan sevgandur.
Anvar Muxlisaga qilgan nomartligi uchun shu zaylda qasos olmoqchi bo'lgandur ahmoq G'iyos.
Sirlari o'zi bilan ketdi.
Sud jarayonini kutayot Anvar shular o'ylaganmikin.
Hammasiga o'zi sababchi ekanini bilarmikin.
Uni qizlarni xiyla yo'libi bilan aldab qanday zo'rlashga aqli yetgan bularni o'ylab ko'rishga faxmi yetmas edi.
U to'rt devor ichida o'tirgancha.
Pushaymon bo'lar va singlisi uchun qast olgani o'ylardi xolos.... Suddan keyin Anvar bir yarim yilcha turmada yotdi.
So'ng tog'ga qamoq lageriga ko'chirishdi.
Har xolda jismoniy mehnat qilsa sog'lig'iga putur yetmaydi.
Borganiga uch, to'rt kun bo'lgan edi.
Ular yotadiga xonada 3 kishi edilar.
Biri 50 oshgan, ikkinchisi hadeb yo'taveradigan qorachadan kelgan yigit.
Ular bilan momilasi yaxshi bo'lib qolgandi.
To'rtinchi kuni qorovul eshikni ochdida bir kishini ichkariga kiritti.
Yoshi 35 larda bo'lgan bu kishi baquvat mushakli, ammo ayni paytda horg'in ko'rinishda.
Anovi ikkitasi uni ko'rgach o'rnidan turib xurmat ko'rsatdi.
Anvar ham salom berdi.
U alik olmadi, unga qaramadiham honadagi eng qulay yotoqqa cho'zildi.
Biroz tepaga qaragancha yotdi va birgan Anvarga savol berdi.
- Ismin nima? - Menmi? - dedi kalovlanib.
- Sanda! Mana bulardan so'ramayman-ku! - dungulab onasini bir yo'qlab qo'ydi.
Ancha muncha turma sharoyitini ko'rib bilib olgan Anvar bu so'kishni eshitmaganga olib qo'yaqoldi.
- Anvar.... - Anvar....
Anvarrrman degin! Yaxshi? - Siznikichi aka....
-dedi Anvar.
- Heyyy, patsan....
San savolga javob ber, savol berma kerak bo'lsa o'zim aytaman shundingmi? - Bilib qo'ysam yomon bo'lmasdi! - O'o'o', tillari burroku! -dedida oyog'ini pastga osiltirib o'tirib oldi va Anvarga qarab kuldi.
- Endi bori! -dedi uni kulganiga hazilkash ekan deb o'ylab.
- Eeey balli, buyoqqa kelchi ukam? - Ho'p....
-deb asta o'rnidan turib oldiga bordi va so'rashish maqsadida qo'l cho'zdi.
Kutulmaganda qorniga tushgan musht zarbidan, nafasi qaytib o'tirib qoldi.
- Yuvosh yuvoosh....
Har kim o'z o'rnini bilishi kerak, tur bu yerga o'tir! - Anvarni asta yelkasidan siladi.
- Bering savolizni? -dedi nafasini roslab o'tirgach.
- Isming? - Anvar.... - Nima qilib qamalding, o'g'rimisan? - Yo'q odam o'ldirib qo'ydim! - Voy....
Mana-buni qara, bu yerdagilar hamma farishta beygunoh.
San bo'lsen odam o'ldirganman deysan! -deb piching qilib kuldi, unga qo'shilib anovi ikkisiham tirjaydi.
- Ha odam o'ldirib qo'yganman! - Kimni nimaga? - U ablah edi! - Bu dunyoda hamma ablah, nima endi hammani o'ldirasanmi? - Yo'q! - Bo'lmasa chaynalmasdan ayt? - Aytolmayman! - Nima nomus maslasimi? -dedi boshidan o'tgani uchun Anvarni yalt etib qarashidan aniq topganini sezdi va davom etti.
- Kiminga tegdi? - ....! - Anvar skut saqlab turaverdi.
- Sevganingmi? Yo'q sevgi uchun bunday qiladigan bolagan o'xshamaysan.
Demak oylangdan, onang, opang, singling? Opang....
Singling! Singlingmi? - Ha! - dedi Anvar bosh chayqab.
U o'yladi bu bola nomusini himoya qilib demak erkak....! Bu suhbatga qiziqib quloq solayotgan ikkisiga qaradi.
- Borlarin yot! - deb ikkisiga buyruq qildi.
Ular borib yotgach Anvarga qaradi.
- Ho'sh....
Yigitcha man Qassobman.
Mayli sen Baxrom aka deyishing mumkun.
Shahmat o'ynashni bilasanmi? - Yo'q! -dedi.
- Unda o'rgataman, bu falsafiy o'yin aqilni charqlaydi! -dedida qo'ynida ikki bukulgan 20 sm x 20 sm oq-qora katak chizilgan karton qog'oz oldi.
So'ng bir segaret pachkadan mayda-mayda uchburchak shakilda buklanib, piyoda, shox, farzin....
hullar ismlari yozilgan qog'oz daonalarni to'kdi va terdi.
Bahrom ertalabgacha uhlamadi, Anvarni ham uhlatmadi boshini qotirib shaxmat o'ynashni o'rgatdi.
Ular shunday tanishishdi.
Bahromga Anvar maqul tushdi, ammo Anvarga Bahrom yoqmadi.
Shuni uchun ishga chiqgandan undan narida ishlashga urundi.
Shu kunlarda Anvarni kimdurlar kuzatib yurganday bo'ldi.
Chekib dam olib o'tirilgan vaqtda Anvarni oldiga malla yigit keldi va ortidan borishini so'radi.
Anvar inday uni ortidan ergashdi.
Narroqda toshlarni panasida 3 kishi kutib oldi.
- Mami hamma bolg'a deydi.
Bu laqabni bekorga olmaganman manabuni ko'ryabsanmi? -deb barzangi bilaklari, mushtini ko'rsatdi va Anvarni yelkasiga yengil mushtladi.
- Mandan nima istaysiz? - To'g'ri savol....
Aqilli ekansan.
Adang boy ekan-aa? - Qayerdan bildiz! - Telegraf yaxshi ishlaydi! Manga qara tinch yuray desang adanga xat yozasan, erkatoyi uchun pulni ayamas! - Yozmasamchi? - Unda sani, tranvayga (beysoqolvozlik) qo'yamiz.
Yoki bo'mba bo'lasan (oyoq qo'lini bog'lab betonga paska orqasi bilan tashlaydi.
Bunday hollarga tushgan mahfuzlar uzog'i bilan 5, 6 yil yashaydi) sanga shu kerakmi? - Yo'q, lekin hech nima yozmayman! -dedi Anvar.
- Mayli o'rninga malla yozadi, san dasxat qo'ysang bas! - Yo'q! - Yaxshi cho'kichni (kanserva qopqog', yoki biror tunika uchburchak shakilda buklangani.
Mushni orasiga qo'yib badamini birorjoyiga uradi.
Og'ir jarohat qoldirmaydi lekin kuchli og'riq beradi) berlarin! -dedi Bolg'a.
- Shef Qassob kelyabdi! -dedi bir pachoq burin pakana.
- Eya Bolg'a! - Qassob! - Bu mani ukam, nima istaysan? - Oltin baliqcha sani ukangmi Qassob.
Unda ayt bir istagimi bajarsin! - Jahlimi chiqarma Bolg'a! - Mayli ho'p....
Keyin ko'rishamiz oltin baliqcha? -dedida bolg'a shotirlari bilan ketti.
Anvar hayron qoldi.
Bolg'ani laychalari Bahromni korgacha qo'rqib sarosimalandi.
- Dadang boymi? -dedi Qassob.
- Ha! - O'o' rosdanam oltin baliqcha ekansan.
Lekin bilib qo'y otin baliqcha dadangdan bir marta pul olib berdingmi tomon sani ezg'ilab tashlaydilar bu yerdagilar.
Bilib qo'y ursaham, o'ldirsaham sinma.
Sinding tomomsan.
Bu joyda sinmasang obro' topasan tinch yurasan shunarlimi? -Qassob shunday deb Anvarni yuziga sekin shapatiladi.
- Shundim, endi man uchun akamdaysiz? - Ey lapashang, laganbrdor? -Bahrom masxaralab kuldi.
Shu kundan boshlab Anvar Qassabdan ajralmaslik kerakligini tushundi.
Qassobni tabiyati shunarsiz, bazida faylasufday, bazida tepib, so'kib, urib qoladi.
Bazida tunda umuman uhlamaydi.
Anvarga uni bu odatlari yoqmaydi, ammo chidaydi biladi hali ko'p yillar shu yerda bo'ladi.... Tunda uxlamay shahmat o'ynab o'tirishgan edilar.
- Bahrom aka bir nima so'rasam maylimi? - So'ra oltin baliqcha? -Qassob shahmat doskasiga termulgancha o'ylardi.
- Eshitishimcha man kelmasimdan avval putyovkani yangilab olgan ekansiz shu rostmi? -bu savoldan keyin Qassab yal etib boshini ko'tarib Anvardan ko'z uzmay qarab turdi.
Bu voqeaga ancha bo'lgandi, chamasi