Qiz bolaniing nomidan

Битта ҳирс ва эҳтирос тарихи Исмим Шаҳло.
Эрим билан 4 йил олдин севишиб турмуш қурганмиз.
Мени жуда севиб, ардоқлайдилар.
Лекин мани жуда қийнайдиган битта нарса борки, ҳозиргача шундан азоб чекаман. Гап шундаки, турмушга чиқишдан бир йил олдин пул топиш ниятида фоҳишахонада ишлаганман.
Билим юртида ўқиганим учун, ҳафтанинг беш кунида ўқишдан кейин кечқурун икки соат ўшатда “ишлаб” келардим.
Камида тўртта мижоз бўларди.
Улар учун ман янги, яъни “яқинда целкаси кетган жалаб” эдим, шунинг учун биринчи навбатда мани танлашарди, ҳуснимам, фигурам ҳам ўзига тортадиган, офатижон қизча эдим.
Эркаклар ҳар хил бўларди, устаям бор эди, банкир ҳам, ёши 50 дан ошганларам бор эди, энди биринчи марта аёл кўрвотганлаям ўртоларини изидан келарди.
Биттаси босиб итарса, бошқаси ўзинг ишла дерди, ҳаммасини хурсанд қилишга ҳаракат қилардим.
Нимасини айтасиз, бу мани ўзимга жуда ёқарди.
Лекин буни кейинчи оқибатлари ҳақида ўйламаган эканман. Гап шундаки, жуда ўрганиб қолибман.
Ўқишда пайтимдаям тезроқ тугатиб, ўшатга боришни ўйлардим.
Фоҳишахонага орқа кўчалардан юриб бориш кераклигини ўйлаб, қисқа йўллардан юргим келиб, сиқилардим.
Борганимдан кейин дарров навбатда кутиб турган эркакларни ойнани ортидан кузатардим.
Ҳозир қанақа қилади, асбоби қанақа экан, мани мазза қилдирармикин, ҳаммасини ўйлардим.
Айниқса гавдаси катта, жунли, ёши катта эркакларни ёқтирадим.
Ўзини жундор бадани билан мани оппоқ кичкина танимни босиб ётганини ўйлаб, оёғим орасида титраш сезардим.
Уларни ҳамма вақт ўзини программаси бўлади.
Шошмасдан, ҳамма нарсани ўзлари ёқтирган стильда қилишни ёқтиришади.
Жиддий, гапни кўпайтирмасдан, ўзлари хоҳлаган позага қўйиб, истаганича қилишарди, уларни қўлида бир ўйинчоқ бўлиб қолардим.
Хоҳласа ортимга тиқиб, ичимга тўкишарди, хоҳласа чиқариб, томоғимга.
Ман борадиган жой албатта ўзимми маҳалламда эмасди.
Шаҳарни нариги чеккасида, мани ҳеч ким танимийдиган жойда эди.
Мани битта қилиб, постоянно келадиган, ҳақиқий исмими биладиганларам бор эди, лекин уларам қатта туришимми, қатта ўқишимни билишмасди.
Шунинг учун, уларни кейинчалик учратишимни ўйламайдимам. “Ишимни” йиғиштиришимга сабаб, уйимга совчилар келди.
Розичилик бўлиб, турмушга чиқдим.
Тешилганлигимни яширишга ҳам тўғри келди, буни жуда яхши усуллари бор экан.
Ўргатишди.
Куёв ҳеч нимани билмади, сезмади ҳам.
Янга “қизил байроқ”ни олиб чиқиб, қудаларга кўрсатди, ҳаммани кўнгли тўлди. Тўйдан кейин, албатта, бу ишларни ҳаммасига барҳам берилди.
Бир – бир ярим йил ўтиб, деярли ҳаммаси унут бўлиб кетди.
Лекин....
ман ҳамон ўша эҳтиросларни, ўша бир-ярим – икки соатлик сексни, ҳар хил эркакларни қўлида ўйинчоқ бўлиб, қийнаб сикишларини қўмсардим. Эримку, яхши инсон бўлиб чиқди, яхши хулқли, яхши амалли.
Ҳурматимни жойига қўяди, оиласи-ишидаям катта ҳурматга эга, шунга яраша тўшакдаям бир хил поза....
ман истаган оташ, олов, эҳтирос, тарсаки тушуришлар, думбани қизариб кетгунча шапатилашлар, катта асбобни томоққача тиқишлар – буларни орзу қимасаям бўлаверарди.
Лекин барибир ҳаётимдан нолимасдим, битта қизни орзусидаги турмушга эришгандим. Бир куни дам олишга тоққа чиқадиган бўлдик.
Албатта, Элдор акамни синфдошлари ва уларнинг оилалари билан.
Тўртта мошина бўлдик, биз ўзимизни мошинада уларни яна битта синфдошларини аёли билан олиб кетадиган бўлдик.
Эрим рулда, ўртоғи “салом келин” деганича, хотини ҳам ман билан кўришиб, иккаламиз ўриндиқда йўлга чиқдик.
Бир кеннайи билан роса суҳбатлашиб, эрларимизга эътибор ҳам қилмадик, бирпасдан кейин Бахтиёр акани ён ойнадан мани кузатаётганини сезиб қолдим.
Зимдан қараб турардиде, кейин яна Элдор акам билан гаплашиб кетиб қоларди.
Кейин Бахтиёр ака, орқага қараб “қизла, силага қанақа музика қўйиб берайлик”, деб ҳазил-ҳузул қилди, лекин буни манга бир кўз ташлаш учун қилганини тушуниб етдим.
“Ҳа, энди барибир ҳусни-жамолим ўзимга яраша, оппоқ юзимга тим қора қошларим, киприкларим, оҳуникидай кўзларим, ғунчадай лабларим ярашиб турибди, қарайдида”, деб ҳам ўйладим. Тоққа етиб бориб, жойлашганимиздан кейин, походга чиққанимиздаям манга яқин юришга ҳаракат қилганини сезиб, ўзимдан ғурурланиб қўйдим.
“Ана битта ошиқу-беқарор”, дедим ўзимга.
“Ҳуснимдан маст бўлиб (аслини олганда, баданда камида 300 грамм спирт ҳам бор эди манимча), бўй-бастимни томоша қилишдан чарчамаяпти”, - деб ўйладим. Кичкина бир шаршарага етиб бордик.
Элдор акам биринчи, кейин Бахтиёр ака, кейин ман, кейин Озода кеннайи (Бахтиёр акани хотинлари) пастга тушиб борардик, шаршара томонга.
Битта жойда баландроқ жойдан пастга сакраб тушиш керак экан.
Эркаклар эпчиллик билан сакраб тушишди, Элдор акам орқага қарамасдан кетавердилар, Бахтиёр ака орқага қараб “Бу жойдан тушомисла, қани”, - деб белимдан ғижимлаб кўтардила-де, пастга тушириб қўйдила.
Қўлини олаётиб, атайин кўкрагимга теккизвордила.
Мани баданим жимирлаб кетди.
Бахтиёр ака хотининиям тушириб қўйиб, яна олдинга тушиб кетдила.
Ман бўсам, ўша эркакларни кузатиб ўтириб, оёғим ораси намланиб ўтирган пайтларимдаги аҳволга тушиб қолгандим.
Чунки, бир томондан Бахтиёр ака эримдай камгап, кўримсиз, оқ танли эмас, хушчақчақ, оғзидан бол томадиган, ҳар бир гапи билан кулдириб гапирадиган, ҳозиржавоб, буни устида қотмадан келган, қўл оёқлари жунли, ва териси қуёшдан қорайган эди. Шаршарага етиб келдик.
Элдор акам четдан туриб томоша қилдила, мани шаршарани ёнида расмга олдила.
Бахтиёр ака эса Озода кеннайини қўярда қўймай опичлаб олиб, шаршарани сувига бўктирдила, иккаласиям шалаббо бўлишди, лекин тинмай кулишарди.
Бу хурсандчиликка манам қўшилгим келардию, лекин эримда ҳайиқардим. Бирдан, Бахтиёр ака хотинига “Озода, Шахлони ушла, ман Элдорни ушлаб келаман”, деб бакирдиладе, югуриб кетдила.
Озода кеннайим мани ушлаб олдила, лекин Элдор акам тутқич бермасдан қочиб кетдила.
Бахтиёр ака бирпасдан қайтиб келдила, “ооо ана энди қўлга туширдик”, деганча иккаласи мани сувни тагига тортиб олиб киришди.
Роса шалаббо бўлдик, қотиб кетмоқчи бўлганимда яна тортиб олиб киришарди, албатта, буни орасида, Бахтиёр ака хотинини кўзини шамғалат қилиб, кўкракларимни, кўтларимни, белларимни мижғиб олдилар.
Бир-икки марта оёғим орасида қўл югуртирганлариниям сездим.
Индамадим.
Чунки ёқарди, сарёғдай, асалдай ёқарди.
У эса буни сезгандай, хотини билан иккаламизни белларимизни ушлаб, қучоқлаб олиб, ўзига тортарди.
Шаршарани тагида Бахтиёр ака хотинини кўзини шамғалат қилиб, кўкракларимни, кўтларимни, белларимни мижғиб олдилар.
Бир-икки марта оёғим орасида қўл югуртирганлариниям сездим.
Индамадим.
Чунки ёқарди, сарёғдай, асалдай ёқарди.
У эса буни сезгандай, хотини билан иккаламизни белларимизни ушлаб, қучоқлаб олиб, ўзига тортарди. Бир-икки марта кўзларига тикилдим, қани кўзимга қандай қарийкин деб, шўхлик ва байрамдан бошқа нарса кўрмадим.
Ҳам албатта кучли ҳирсни кўрдим.
«Бу арслон, қўйиб берсанг, шу ерни ўзида кийим-пийиминг билан еб қўяди, закускасига шаршарасига яна битта бўктиради, Шаҳло», - дедим ўзим-ўзим. Уларга қолса кечгача шалаббо бўлиб юраверардик, лекин мани қистовларим билан чўмилишга кетдик.
Элдор акам ўша томонга кетганликларини билардим, чунки қолган дўстлари оилалари билан овқат масаллиқларини коттежда қолдириб, пастда, сув олдида кутишларини айтишганди.
Йўл-йўлакай Бахтиёр аканинг янада очиқроқ ҳаракат қилаётганини кузатдим, энди у бизнинг олдимиздан кетмасдан, ҳам хотинига, ҳам манга илмоқли ҳазиллар ташларди, биз хохолаб кулардик. Сув олдига етиб борганимизда ҳамма жамулжам экан.
Мева-чева, салатлар, ширинликлар (кимга керак шу?)…Эркаклар биринчи навбатда битта сувга тушиб чиққани кетишди, Озода кеннайи бирпас ўтириб, коттежга бориб, кийимларини алмаштириши кераклигини, ўшатда кечки овқатни тайёрлашга ошпазга ёрдам беришини айтиб, кетдила.
Эркаклар қайтиб келишди.
Бахтиёр ака, «қани, 50/50 қуйингларчи» деганларида, аён бўлдики, алкоголни олиш ҳаммани эсидан чиқибди.
Бахтиёр ака жиғибийрон бўлганларича тепага чиқиб кетдила, «ҳозир олиб келаман», деганларича. Элдор акам бошқа ўртоқлари билан, ёнбошлаб ётганча иш масалаларини муҳокама қилишни бошладила.
Ман устимга миср маликаларини расмларини туширилган енгил куйлак кийиб, ҳарир рўмолни ташлаб олгандим, чўмиламан десам, аксига олиб, чўмиладиган кийимларимниям сумкадан олишни эсдан чиқарибман.
Ҳаммасини олиб тушишади деб ўйлагандимде.
Ўйлай-ўйлай, зерикдим, тепага чиқиб, купальнигимми олиб келаман, деб Элдор аканми қулоғига шипшидимде, йўлга тушдим. Йўлимда шаршарага яқинлашган сайин, ҳали ўшатда айёргина Бахтиёр аканинг қилиқлари эсимга тушиб, бир кулгим қистади, бир юрагим ҳаппиқиб кетди.
Бир томондан унинг қилиқлари бузуқиликдан (бугунги кунда бузуқимас одам бормикин?) дарак берса, иккинчи томондан, унинг манга қаттиқ қизиқиб қолганини билдирарди.
Бу эса манга ич-ичимдан ёқиб, қандайдир бир устунликни ҳис қилишга, ўзимни барча хоҳлайдиган маликадай тутишга ундарди. Шаршарага етиб келиб, оқиб тушаётган муздай сувга бирпас маҳлиё бўлиб турдимде, бирданига сувни тагига кирдим.
Ҳамма жойиб сув бўлди.
Ҳалигини худди шу жойда битта қотмадан келган эркак ҳамма жойимга қўл солиб кўрувди, бу жойда мен анчадан бери ҳис қилмаган туйғуларни туйган эдим.
Сувни тагидан чиқиб, энди тепага томон қадам қўювдимки… олдимда Бахтиёр ака турардилар! Кўзларида чуқур бир маъно, лабларида табассум, чап қўлида бир пакет ичимлик, ўнг